Deze dagboekfragmenten verschenen in 1977 in het feministische fotomagazine Haarscherp.

Intiem Dagboek

11 mei 1974 – Alleen in bed met Merel. Mijn vingers tokkelen zachtjes op haar buik en gaan langzaam naar beneden. Ik streel haar en draai haar schaamhaar rond mijn vingers. Ze is kletsnat. Ze doet het kussen voor haar mond en sluit haar ogen en ligt stil te wachten. Ik beweeg langzaam in en uit haar en bijt zachtjes in haar tepels. Ze geeft zich helemaal over. Ik wacht, lik haar en stel haar orgasme uit. Dan snellere bewegingen, heftiger, dieper. Ze spant haar lichaam en komt zuchtend klaar. Daarna roken we.

20 juni 1974 – De ouders van Merel wonen in Leiden aan de oude gracht. Haar vader repareert piano’s, haar moeder experimenteert met film. Wie bij hun thuis komt, moet naast over de drempel, over alle andere spullen die daar in het huis verspreid liggen. Het huis en etalage, waar vroeger een tabakswinkel zat, dienen voornamelijk als opslagplaats voor alle verzamelingen die Merels vader ooit is begonnen. Heerlijk om daar rond te lopen in het huis, zoveel te zien, te lezen. Zowel moeder als vader zijn zo hartelijk. We hebben een boottocht door de grachten van Leiden gemaakt, de moeder van Merel, inmiddels grijs kakelde aan een stuk door over al haar ideeën voor een nieuwe film ‘een echte vrouwenfilm!’ riep ze. En wij maar aan de witte wijn.

12 oktober 1974 – Maar het is JA,

JAJAJAJAJAJJAJAJJAJAJAJJAJAJAJJAJAJAJAJJAJAJAJAJAJAJJAJAJAJAJAJAJAJAJAJJAAJJAJA

IK WIL, IK HOU, IK VOEL, IK BEN, IK LACH, IK STA, IK LOOP, IK HUIL, IK ZIE
IK NEUK, IK ZEUR, IK GENIET, IK TREUR, IK, IK, IK, IK, IK BEN ER OOK!!!
En soms wordt ze moe van me.

Want ik ben er zoveel

JOEHOE, klinkt het steeds van mijn kant

JOEHOE, HEB JE DIT AL GEZIEN?!

18 december 1974 – Onze beslissing voor een open relatie is een experiment. Om te ervaren hoe seks en liefde kunnen bestaan in verschillende vormen. In verschillende relaties.

6 mei 1975 – Ik ben met Merel in het vrouwencafé. Ze flirt met een meisje dat ik hier nog nooit heb gezien. Ik vind het niet fijn en ben jaloers. Ik zou hetzelfde doen, maar ik kan er toch niet tegen. Ik zeg niets, dit hebben we afgesproken, onze vrijheid is belangrijk. Jaloezie gaat over met ervaring. Ik kan het nu beter aan, dacht ik.

11 mei 1975 – Ik heb Tanja mee naar ons huis genomen. Ik had het niet moeten doen. Mijn hoofd staat er niet naar. Ze kijkt om zich heen en ziet foto’s aan de muur die met een punaise geprikt opgehangen zijn. Ze hangen daar als vluchtige schetsen. ‘Waarom stop je je werken niet in lijsten en hang je het niet op als waardevolle kunstwerken? Waarom moeten het zulke waardeloze objecten zijn?’ Ik kijk naar de schetsen, dan weer naar haar. Ik vind haar belachelijk. Ik weet een heleboel te zeggen. Ik weet ook dat ze op een bepaalde manier gelijk heeft, dat ze me raakt op een punt dat ik liever niet zie. Het antwoord besluit ik, is niet belangrijk. Ik nodig haar uit bij me op de bank. Het antwoord is niet belangrijk, haar vraag daarentegen wel. Zij blijft tobben over haar eigen vraag. ‘Ik kan tussen de regels lezen’, zegt ze. ‘Ik kan wel door je muren heen komen, maar ik ben nog teveel met mijn eigen muren bezig.’ Ik nodig haar uit op de bank en zoen haar. Ik voel een soort genot of voldoening, omdat ik er al dagen over fantaseer om op die buik te mogen liggen. Ik voel niet speciaal iets voor haar. Geen bijzondere interesse. Geen kompetitie. Geen weerstand. Ik voel enkel haar onrust om mij.

6 december 1975 – Ze hebben me gevraagd voor een tentoonstelling in het vrouwenhuis. Merel zit erachter denk ik. Ik vraag het haar, ze ontkent. Maar ze zegt dat ik het moet doen. Ze heeft geen probleem met het laten zien van onze intimiteiten. Eerst wil ik niet maar na een tijd bevalt het idee me. Ik stel me voor welke foto’s ik wil laten zien. Ik besluit om fragmenten uit mijn dagboek toe te voegen. Ook om te zien hoe Merel reageert. Ze vindt het een goed idee.

8 december 1975 – Ik hou ervan te masturberen. Het maakt mijn hoofd leeg en ik word er rustig van.

14 februari 1976 – Ik pak mijn camera en attributen uit haar kamer. We zijn naakt en doen felgekleurde lippenstift op en een hoed, zonnebril. We houden een enorme waaier achter ons en ik zet de kamera klaar en drukt op de zelfontspanner. Ze gaat in het midden staan. We kijken sensueel, naar elkaar, grote ogen, blij, lachend, serieus. Zij in het midden, wij ernaast. Ze is prachtig. Ze regisseert ons. Wij, de meisjes en zij, in het midden. We lachen wel, en ik doe gek. De ongemakkelijkheid lekt uit de foto’s. Zij wordt er alleen maar mooier door.

10 maart 1976 – We zitten op de grond. Wijn en sigaretten. We praten en drinken en roken en raken elkaar aan. Ik kus ze allemaal, zij kussen elkaar, we trekken onze kleren uit. Het gaat eerst langzaam, dan heftig, dan geil. Ik ben drijfnat. We strelen elkaar, we rollen over elkaar heen, ik lik en word gelikt. De kamer verandert in een zwetende, hijgende ruimte. Ik zie Merel, ze laat Eva met haar vingers klaarkomen terwijl ze op haar borsten zuigt. Ik zit tegen een orgasme aan, mijn buik tintelt en ik span me. Mira stelt het uit, ze trekt zich terug en komt weer, ze weet precies wat ze moet doen om me op de rand te houden. Uiteindelijk laat ze me gaan en ik kom schreeuwend, lang klaar.

6 april 1976 – Problemen met de foto’s. Er zitten gewaagde opnamen tussen. Maar tot nu toe heb ik ze altijd teruggekregen. De man achter de toonbank bekijkt me te lang. Ik stel me voor dat hij zich aftrekt bij mijn foto’s. Een golf van walging. Hij zegt dat het rolletje verloren is gegaan. De klootzak, ik weet dat ie liegt. Ik heb zin om mijn foto’s terug te halen, om naar zijn wijf te gaan, haar alles te vertellen. Ik doe niets, ben alleen kwaad en mijn foto’s kwijt. Ik moet een nieuwe fotograaf zoeken.

20 april 1976 – Ze is jong, ik schat nog geen twintig. Een stuk jonger dan Merel. We zitten in een koffiebar, ik fotografeer haar, ze glimlacht, we praten en drinken koffie. Het klikt. Het klikt echt, we lachen, en praten zonder ophouden. Ik ben verliefd. Ze neemt me mee. In haar kamer kussen we lang. Ze is nerveus en zegt dat het de eerste keer is dat ze een vrouw meeneemt naar huis. Ik ga tegen haar aan staan en kus haar in haar nek, op haar ogen. Zo zacht mogelijk streel ik haar, doe ik haar jurk uit. Ik daal langzaam likkend, zuigend, af naar haar borsten, naar haar buik, naar haar kut, die zoetig ruikt. De geur maakt me nog geiler. Ik trek haar naar beneden op haar bed, ik steek mijn tong diep in haar en hoor haar zwaarder ademen. Ze kronkelt, maar ik druk haar op het bed, ze drukt mijn hoofd naar beneden, ik bijt haar, ze kreunt, ik lik, zuig, steek mijn vingers in haar, neuk haar, tot ze gillend klaarkomt.

23 juni 1976 – Altijd is er de spanning tussen meedoen en fotograferen. Thuis hebben we overdreven sterke lampen geïnstalleerd. Een idee van Merel, niet erg romantisch, wel praktisch. Ik heb experimenten gedaan met een klok en een automatisch systeem. Als ik dacht dat er wat zou gebeuren stelde ik de klok op 15 minuten, op 20 minuten enzovoort. Andere keren had ik een hele lange draadontspanner en zei Merel of iemand anders dat ze ook kon afdrukken als ze daar zin in had. Soms, als we bezoek hadden, onthield ik me van seks voor de foto’s. Het is raar hoe goed je die rollen kan scheiden. Als ik me voorneem te fotograferen heb ik geen zin om mee te doen. En andersom.

20 augustus 1976 – Het is warm, ik lig op bed. Merel is weg. Ik mis haar vreselijk. Ze is een week naar het vrouwenkamp op Femø. Ik ben onrustig, futloos en denk constant aan haar. Wat doe je nu, met wie, denk je aan mij? Nog twee dagen.

25 september 1976 – Vandaag naar een tentoonstelling met portretten van Judy Dater in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Een dagje uit in Amsterdam. Ze zijn prachtig, de vrouwen op de foto’s. Zo in evenwicht met zichzelf, met de kamera. We raken aan de praat met een man van een jaar of 40, die alles van kunst weet. Hij ziet er uit als een linkse politicus of filosoof. Lange monologen over de betekenis van de portretten. We worden uitgenodigd voor een drankje bij het café om de hoek van het museum. Het wordt heel triest. Hij vertelt dat zijn vrouw bij hem weg is, dat hij alleen is, dat hij eenzaam is. Hij drinkt veel. Wij zeggen niets. Als het echt duidelijk is dat we weg willen, vraagt hij ons mee naar huis. ‘Voor een keer maar.’ Kwaad gaan we weg. Wat een sukkel.

23 oktober 1976 – Ruzie met Merel gehad over niets. Ze vindt dat ik mijn spullen teveel laat slingeren in huis. Mijn kamera’s, mijn schoenen, mijn papieren, alles is teveel. Ik raak geïrriteerd en zeg haar dat ze niet zo moet zeuren over onbelangrijke dingen. Dat was niet goed. Ze wordt woest en gooit met spullen in mijn richting. Ik schuil achter de bank. Daarna praten, praten, praten. Ze verontschuldigt zich, ik omhels haar en kus haar. We leggen het bij. Later lachen we erom.

4 januari 1977 – Alles is goed. Ik kan wel huilen van geluk, Merel, mijn leven, de wereld, het is goed en ik kan alleen maar hopen voor langer, voor meer.